Monografija Filozofija muzike prof. dr Milana Uzelca je napisana tako, da s jedne strane izbegne položaj estetizma, kao i pozitivističkog pristupa, s druge strane. Nastojeći da dokuči samu pojavu muzike i ono što je omogućava, njenu  muzičnost, Milan Uzelac je krenuo putem istorijskog mišljenja od antičkih zasada. Ona tako i nije pisana kao uskostručna, ekspertska tematizacija pitanja muzike, nego je sa svojim zalaženjem u vremenski iskazane teorije o muzici naznačila  ono što može da prati i prosečno obrazovan čitalac. Njegov odličan polazišni osnov je da je muzika sama po sebi dovoljno ezoterična, te da stoga treba dostizati što jasnije interpretativne valence tematizacija, da bi se njena suštinska dimenzija pokazala. Muzika nije data sa markiranim intervalima tonalitetnih sekvenci, niti sa radikalnim seciranjem odabranih spojeva kao pojava. Ona je data pomoću višeg jedinstva elementarnih formi, pa uz merljive simetrije i proporcije podrazumeva prisutnost onoga što je ispunjava u objedinjavanju. To je jedinstvenost harmonije kao kvalia drugačijih dimenzija, onog intramundalnog svetskog sklada, koji se pokazuje fenomenološkim pristupom. Determinacija shvatanja muzike subjektivističkim sredstvima rastućeg scijentizma (psihologizma i pozitivizma) nije prihvatljiva, pa se njena pojava dostiže sagledavanjem suština koje je sačinjavaju bez subjektivističkih crta ili sa najmanjim brojem mogućih.

Prof. Dr Aleksandar M. Petrović