Ova knjiga bavi se prevashodno temama i autorima koji su bili interesantni i važni za Sergeja Sergejeviča Averinceva, ruskog filologa i teoretičara književnosti. Kao naučnik koji poseduje disciplinu i erudiciju vrhunskog zapadnjačkog filologa i filozofa, ali i koji poseduje dubinu svojstvenu ruskom misliocu, nastojao je da unapredi književnu misao tako što će dati problem sagledati iz više uglova. Bahtin, Dostojevski, Jung i Špengler samo su neki od autora o kojima Averincev piše u svojim člancima i esejima koji sačinjavaju knjigu simboličnog naslova "Moja nostalgija". Iako autor nema lepu predstavu o prošlim vremenima i ne žali za njima, jer je kao dečak bio upoznat sa životom u staljinističkom režimu, ipak pokušava da odredi značaj tih "lažnih" vremena i da pronađe sigurno mesto koje je razorila zastrašujuća ozbiljnost čovekovog delovanja u totalitarističkom dobu.