Knjiga Istočni kanon Tanje Popović − pokazuje zanimanje za jednu nedovoljno izučenu oblast, a to je problem književne, jezičke i kulturne posebnosti grupacija Slavia orthodoxa. U uvodnom poglavlju knjige − „Istočni kanon i književnost novog doba" − autor donosi širok i vrlo podroban pregled dosadašnjih izučavanja date problematike − od Rikarda Pikjoa, Dimitrija Obolenskog, Romana Jakobsona, D.S. Lihačova, N. I. Tolstoja, V.M. Živova, J.M. Lotmana, pa sve do savremenih teoretičara R. Martija, S. Gračotija, Đ. Cifera, B. A. Uspenskog i mnogih drugih. Tome se dodaje i osvrt na drugačija istraživanja nastala u poststrukturalizmu, kako filološka i lingvistička, tako i filozofska, ideološka, socijalna i psihološka tumačenja. Dobar teorijski i metodološki okvir bio je važan kao uvod u dalje intrepretacije književnosti. Tanja Popović kao tekstove gde će dokazati i proveriti sve teorije i pretpostavke bira reprezentativna dela pre svega ruske književnosti, ostvarenja Puškina, Gogolja, Dostojevskog, Lava Tolstoja, Čehova, ruskih simbolista, modernista i avangardista, Brjusova, Bloka, Harmsa, Bulgakova − povezujući ih sa širim evropskim (antička tradicija), ali i dalekoistočnim kontekstom (japanski roman). Sa sličnog stanovišta ovde se tumače i dela srpske književnosti, koja se u duhovnom, istorijskom, i posebno filološkom smislu povezuju sa ostalim književnostima Slavia orthodoxa.