U posmatranju razvoja srpske književnosti, muzičke i likovne umetnosti na početku XX veka, nameće se neophodnost proučavanja ovog perioda u sveukupnosti umetničkih tokova, kako bi se ocrtao duh toga vremena, odnosno, kako bi se pročitala i shvatila tada stvarana umetnčka dela. Time bi se približili i ljudi - književnici, muzički stvaraoci i likovni umetnici - koji su ta dela ostavili i bliže odredio njihov opseg pripadnosti vremenu, koje su oni, zauzvrat, potvrđivali i osmišljavali svoijm stavom i izborima u umetničkom, a često i svome životnom i društveno-političkom delovanju.