Pravnik, političar, predsednik vlade, ministar pravde i inostranih dela, Jovan Đ. Avakumović (1841–1928), značajna je ličnost političke scene u širokom vremenskom rasponu srpske istorije ali i pažljiv hroničar i tumač ključnih društveno-političkih previranja zabeleženih u Memoarima. Sistematizovane u šest knjiga, memoarske beleške prate školovanje od beogradskog Liceja do Berlina i Pariza; profesionalni put varoškog sudskog pisara do najviših državnih funkcija. Intrigantna lična priča smeštena u jezgro političkih zbivanja značajnog perioda vladavine Obrenovića, predstavlja svedočanstvo čija živost i jasnost uspostavljaju Avakumovićeve memoarske beleške delom izuzetne istorijske i kulturološke važnosti. Jovan Avakumović beleži dolazak kneza Mihajla na vlast i njegovo ubistvo, potom vladavinu kneza Milana, Drugi srpsko-turski rat, Topolsku bunu, Timočku bunu, abdikaciju kralja Milana, državni udar i ubistvo kralja Aleksandra, potom dolazak kralja Petra Karađorđevića, Balkanski rat, Sarajevski atentat i okončanje Prvog svetskog rata. Prvi put objavljeni Memoari dokumentuju političko-pravne prevratničke događaje različitih struktura vlade; specifična porodična dešavanja dinastije Obrenović i neposredan odnos sa njima, kao i sveobuhvatna variranja vladajućih društvenih prilika zaokruženih dragocenom Avakumovićevom životnom pričom.